Ä°talya’da Temsilciler Meclisi ve Cumhuriyet Senatosu’nun yeni üyelerini belirlemek üzere dün yapılan (4 Mart) genel seçimin sonuçlarına göre eski baÅŸbakan Silvio Berlusconi‘nin Forza Italia Partisi ile aşırı saÄŸcı Kuzey Ligi ve İtalya’nın KardeÅŸleri partilerinden oluÅŸan ittifak %37 oy oranı ile seçimi birinci bitirdi. DiÄŸer taraftan bu oran tek başına hükümet kurmak için yeterli deÄŸil. 81 yaşındaki Berlusconi’nin partisi bu %37’nin %17.5’ini alarak hayal kırıklığına uÄŸrarken, asıl büyük patlamayı oylarını katlayan aşırı saÄŸcı Kuzey Ligi yaptı (%14). Berlusconi’nin koalisyonundaki bir diÄŸer parti olan bir diÄŸer aşırı saÄŸcı İtalya’nın KardeÅŸleri partisi ise hızlı bir çıkış yaparak %4.2’ye ulaÅŸtı.
Seçime tek başına katılan popülist 5 Yıldız Hareketi (M5S) ise %32.4 ile en çok oyu alan parti oldu, partinin geçen seçimlerdeki oyu %25.5’ti. 5 Yıldız Hareketi, ekonomik krizin Ä°talya’yı vurması sonrası klasik burjuva partilerin çözülmesi üzerine tabandan gelen tepkinin komedyen demagog Beppe Grillo tarafından fırsata çevrilmesiyle hızla yükselmeye baÅŸlamıştı. Bunda Ä°talyan sosyalist solunun tarihi baÅŸarısızlığı asıl etken olmuÅŸtu.
Önceki baÅŸbakan sosyal demokrat Matteo Renzi’nin liderliÄŸindeki Demokratik Parti‘nin başını çektiÄŸi merkez sol ittifak ise %23 ile seçimin tek maÄŸlubu oldu. Ä°ktidarı boyunca neoliberal politikaları uygulayan sosyal-liberal sentez partisi Demokratik Parti bunun bedelini seçimlerde ödedi.Â
Demokratik Parti’den kopan daha soldaki burjuva politikacıların oluÅŸturduÄŸu EÅŸit ve Özgür koalisyonu ise %3.4’te kaldı ve milletvekilliÄŸi kazanamadı.Â
Ä°ktidar Halka Koalisyonu ve Ä°talya’da Radikal Sol
Ä°talya sosyalist ve devrimci gelenekleri güçlü bir ülke. Bir zamanlar %30’ları geçen oylara ulaÅŸan Stalinist Komünist Partisi (Ä°KP) ve evrildiÄŸi eurokomünizmin neoliberalizme adapte olmasıyla İtalyan sosyalizmi büyük ve uzun erimli bir krize girdi. ÖDP ve HDP’nin üyesi olduÄŸu Avrupa Sol Partisi’nin Ä°talyan seksiyonu olan Rifondazione Comunista bu boÅŸluÄŸu bir süre doldursa da bu partinin de merkez solun neoliberal politikalarına destek vermesiyle büyük bir çöküş yaÅŸanmıştı. Demokratik Parti ve RC’nin yönetim kademelerini iÅŸgal etttikleri ana sendika CGIL‘ın Demokratik Parti hükümetine destek olması da sınıf hareketini iyice kötürümleÅŸtiriyordu. Madalyonun diÄŸer tarafında ise Ä°talya’da yoksulluÄŸun, iÅŸsizliÄŸin ve bölgesel eÅŸitsizliÄŸin artması oldu. Özellikle yoksul güney göç vermeye devam ederken ülke mülteci akınına uÄŸruyor. Aşırı solun zayıflığı karşısında bundan aşırı saÄŸ kazançlı çıkıyordu. Berlusconi’nin koalisyonu bu yüzden 600 bin göçmenin sınır dışı edilmesini seçim vaadi olarak öne sürmüştü.
Bu koÅŸullarda güçlü sol gelenekleri olan güney kenti Napoli‘de sendikalar ve kitle örgütlerinin tabandan baÅŸlattığı bir enerjiyle İktidar Halka koalisyonu kuruldu. Bu çıkış Marksist bir programa sahip olmasa da harekete geçirdiÄŸi tabandaki emekçiler ve gençler açısından önemsenmelidir. Bu koalisyon seçimlerde %1.1 oy aldı. Â
Seçimlere Devrimci Sol olarak katılan Marksist partilerse daha küçük oy oranlarına erişebildiler.
