İşime karım dedim, karıma Kavel diyeceğim.
Ve soluğum tükenmedikçe bu doyumsuz dünyada,
Güneşe karışmadıkça etim
Kavel Grevcilerinin türküsünü söyleyeceğim.

Gerçekten de, grevlerin, direnişlerin, haklı kavgaların türkülerini söyledi Hasan
Hüseyin yıllarca. Yukarıda bir kısmını verdiğimiz şiirde de Türkiye’deki gerçek anlamıyla ilk grev olan Kavel kablo fabrikası grev ve direnişini destanlaştırmış, bu mücadele deneyimine hak ettiği saygıyı kalemiyle göstermiştir.

Tam adı Hasan Hüseyin Korkmazgil’dir. 1927’de Sivas’ın Gürün ilçesinde doğdu. 1948’de Adana Erkek Lisesi’ni, 1950’de Gazi Eğitim Enstitüsü’nü bitirdi. Öğretmenliğe başladıktan sonra siyasi faaliyetleri gerekçesiyle tutuklandı ve hapse atıldı. Çağdaşı birçok aydınla aynı kaderi paylaştı. Cezaevinden çıktıktan sonra ressamlık, arzuhalcilik ve işçilik yaptı. Sonraki hayatında edebi üretimlerini artırdı, birçok kitabı yayınlandı ve birçok ödül aldı. Hakkında meşhur 142. maddeden dava açıldı, fakat beraat etti. 1984 yılında öldü.

Şiirinde halk edebiyatından öğelerle beslenmekle beraber, bu öğeleri çağın sorun ve çelişkilerine uyarlamakta oldukça başarılıydı. Bir kuşağın temsilcisiydi aslında. Alevi edebiyatından besleniyor, bu külliyatın içerisindeki mertlik, isyan, adalet vb. temaları yetkin bir sosyalist bilinçle yoğuruyordu. Ortaya duygusal etkisine karşı konulamaz ve net bir “kavga” çağrısı içeren muazzam eserler çıkıyordu. Bahsettiğimiz kuşağın bu tanıma belli oranda uyabilecek başka bir temsilcisi Ahmed Arif’tir. Fakat Hasan Hüseyin her zaman işçilere ve grevlere şiirler ithaf ederken, Ahmed Arif, zulüm teması içerisinde bazı toplum kesimlerinin dışlanmışlıkla perçinlenen çaresizliğini öne çıkarıyordu.

Grevlere ve işçi sınıfı mücadelelerine verdiği önem, toplumdaki sorunların çözümüne dair işçi sınıfı eksenli bir çözüm kurguladığının kanıtıdır. Sınıf mücadelesinin yoğunlaştığı 1960–1980 arası dönemin büyük oranda olgunluk dönemine denk düşmesi, eserlerinde işleyeceği bolca malzemeye sahip olmasını sağlamıştır.
Nazım Hikmet’i ustası olarak kabul ettiğini sık sık dile getirmiştir. Ünlü şiirlerinden “Haziran’da Ölmek Zor” haziran ayında ölmüş “ustalardan” Nazım Hikmet ve Orhan Kemal’e adanmıştır.

Sınıf mücadelesinin devrimci neferleri bizlere Hasan Hüseyin’i okumak, tekrar okumak düşüyor. O dönemin grev ve mücadelelerinin çokluğuna ve gücüne nostaljik bir özlem duymak için değil. Bu mücadele destanlarından ilham alıp yeni mücadeleleri, grevleri, direnişleri örmek ve bunlara yeni destanlar düzmek için.